Član 1. ovoga zakona vrši izmjene u postojećem članu 3. kojim se definišu termini i definicije koji se koriste u ovom zakonu. 

U stavu (1) tačka d) riječ „sertifikat“ mijenja se riječju „garancija“, čime se pojam „sertifikat o porijeklu električne energije“ mijenja pojmom „garancija o porijeklu električne energije“. 

Dalje, u tački đ), riječ „primjeren“ mijenja se riječju „isplativ“, a poslije riječi „sredine“ dodaju se riječi: „i u kojem je obezbijeđeno mjerenje svih energetskih veličina“. Na ovaj način, sertifikat (deklaracija) za proizvodno postrojenje jeste dokument koji se izdaje proizvođaču električne energije za pojedinačno proizvodno postrojenje kojim se potvrđuje da to postrojenje ispunjava propisane uslove za istovremenu proizvodnju električne i toplotne energije s visokim stepenom efikasnosti ili za proizvodnju električne energije korištenjem otpada ili obnovljivih izvora energije na ekonomski isplativ način usklađen s propisima iz oblasti zaštite životne sredine, i u kojem je obezbijeđeno mjerenje svih energetskih veličina.

Tačke o), t) i f) brišu se, tačnije, brišu se definicije pojmova “snabdijevanje energijom tarifnih kupaca”, “Ministarstvo” i “nekvalifikovani (tarifni) kupac”. Dosadašnje tačke p), r), s), ć), u), h), c), č) i dž) postaju tačke o), p), r), s), t), ć), u), f) i h). 

U tački r), poslije riječi „mrežu“, dodaju se riječi: „ali ne uključuje snabdijevanje energijom,“. Nova definicija trebala bi da glasi: “Prenos, odnosno transport energije – transport energije prenosnom mrežom radi preuzimanja energije od proizvođača i iz drugih prenosnih mreža i predaje te energije distributivnoj mreži ili kupcima čiji su objekti priključeni neposredno na prenosnu mrežu, ali ne uključuje snabdijevanje energijom.”

Tačka h) mijenja se u potpunosti. Pojam „kvalifikovani kupac“ mijenja se pojmom „krajnji kupac – kupac koji kupuje energiju za vlastite potrebe“.

U tački č) na kraju se dodaju riječi „ili komunalne“. Nova definicija pojma „obaveza javne usluge“ trebala bi da glasi: “Obaveza energetskih subjekata da određene energetske ili komunalne djelatnosti obavljaju kao javne usluge”.

Član 2. dopunjuje i mijenja stavove (1), (2) i (3) u članu 5.

Propisuje se da se energetska politika i planiranje razvoja energetike Republike Srpske utvrđuje (a ne sprovodi, kako je to bilo propisano) Strategijom razvoja energetike Republike Srpske (u daljem tekstu: Strategija razvoja energetike).

U stavu (2) propisuje se šta se definiše Strategijom razvoja energetike (u daljem tekstu: Strategija), dok se izmjenom stava (3) definiše da Strategiju donosi Vlada RS na prijedlog ministarstva nadležnog za energetiku. Dosadašnjom regulativom, Strategiju je donosila Narodna skupština RS. 

Član 3. u potpunosti mijenja član 6. Ovim se izmjenama propisuje da Vlada donosi energetski i klimatski plan Republike Srpske. Planovi se donose za period od deset godina i sadrže pregled trenutne situacije po sektorima, ciljeve koji se odnose na energetsku sigurnost, emisije gasova i sl. Izvještaj o realizaciji energetskog i klimatskog plana, s prijedlogom eventualnih izmjena, sačinjavaju nadležna ministarstva i dostavljaju ga Vladi svake dvije godine.

Član 4. vrši izmjenu u članu 10. Mijenjaju se tačke a) i v). Ovim izmjenama propisuje se da se pod energetskim djelatnostima u smislu ovoga zakona smatraju i upravljanje distributivnim sistemom električne energije, upravljanje postrojenjem za komprimovani prirodni gas i upravljanje postrojenjem za utečnjeni prirodni gas.

Član 5. mijenja član 11. Ovim se članom detaljno definiše šta se podrazumijeva pod energetskom djelatnošću te se propisuje da energetskim subjektima može biti nametnuta obaveza javne usluge. 

Član 6. mijenja važeći član 12. Vrše se izmjene koje se odnose na lica koja obavljaju energetsku djelatnost. U ovaj član, kao i u prethodnim izmjenama, uvodi se upravljanje distributivnim sistemom električne energije, odnosno upravljanje postrojenjem za komprimovani prirodni gas i upravljanje postrojenjem za utečnjeni prirodni gas kao energetske djelatnosti za koju se mora posjedovati dozvola (licenca).

Član 7. mijenja član 24. Ovim se izmjenama uređuje finansiranje rada Regulatorne komisije. Propisuje se da se finansiranje rada Regulatorne komisije obezbjeđuje iz godišnjih naknada od energetskih subjekata te da budžet Regulatorne komisije usvaja Narodna skupština. 

Članovi 8. i 9. vrše tehničke izmjene u članovima 28. i 29, a koje su u skladu s izmjenama iz člana 1. ovoga zakona.

Član 10. mijenja član 30. Ovom izmjenom obavezuju se operateri sistema na čiju su mrežu priključena postrojenja za proizvodnju električne energije za koja se izdaju sertifikati da dostavljaju Regulatornoj komisiji sve podatke u vezi s proizvedenom električnom energijom za koju Regulatorna komisija izdaje garanciju o porijeklu.

Član 11. definiše rok od godinu da Vlada RS donese energetski i klimatski plan Republike Srpske.

Član 12. definiše stupanje na snagu ovoga zakona.