Zakon najprije definiše pojmove koji se koriste u ovom zakonu kao što su pravno lice, poslovna jedinica, strano pravno lice, osnovica imovine i sl. Nadalje, zakon definiše ko su to poreski obveznici kao i koja lica ne plaćaju porez na dobit, te koji prihodi se ne uključuju u obračun poreske osnovice. Nacrtom se propisuje da obveznik koji na teritoriji Republike Srpske izvrši ulaganje u opremu, postrojenja i nepokretnosti ili koji u jednoj kalendarskoj godini zaposli najmanje 30 novih radnika na neodređeno vrijeme ima pravo na umanjenje poreske osnovice. Strano pravno lice koje obavlja poslovnu djelatnost preko stalnog poslovanja u Republici Srpskoj plaća porez na dobit na poresku osnovicu koja se odnosi na to stalno mjesto poslovanja, a poreska osnovica za poresku godinu odredbama ovog zakona je definisana kao razlika između oporezivih prihoda i rashoda koji se odbijaju za tu poresku godinu. Porez na dobit se plaća po stopi od 10% na poresku osnovicu za tu poresku godinu. Nacrtom je takođe definisan pojam malog poreskog obveznika, kao kao i uslovi koje jedno pravno lice mora ispuniti da bi dobilo taj status. Mali poreski obveznik obračunava porez po stopi od 2% na ukupan godišnji prihod. Pored navedenog, kao novina se uvodi drugačiji način primjene pravila transferne cijene. Zakonodavac je predvio da se rashodi po osnovu reklamacija proizvoda i usluga priznaju prilikom utvrđivanja poreske osnovice najviše do iznosa od 0,5% od ukupnog prihoda u toj poreskoj godini. Takođe, predviđeno je da se naknadno odobreni popust priznaje pri utvrđivanju poreske osnovice kod prodavca, u iznosu najviše do 3% od vrijednosti prihoda od prodaje. Kontrola, utvrđivanje i naplata poreza na dobit vrši se na način i po postupku propisanim zakonom kojim se uređuje poreski postupak. Nadzor nad primjenom ovog zakona vrši Ministarstvo finansija i Poreska uprava.

Zakon je u proceduri u Narodnoj skupštini RS